Download de app
Download de app
Onze blogster Maruschka ging naar aanleiding van de Coloplast Fit for Life Route Den Haag voor Ongehinderd op pad om een plezierig dagje uit te beleven in Den Haag. Ze ontdekte de betoverende onderwaterwereld in Sea Life Scheveningen, genoot ze van een hapje en drankje bij restaurant de Waterreus en bracht ze een bezoek aan Pathé Scheveningen. Lees hier haar ervaring!
Geënthousiasmeerd door de Coloplast “Fit for life” route trokken wij op een zaterdagmorgen er met zijn drieën op uit voor een dagje Scheveningen. Ik in mijn handbewogen rolstoel, mijn éénjarige zoontje in de buggy en mijn vriend met de ouderwetse benenwagen. SEA LIFE is ook met de rolstoel prima met de tram te bereiken.
Vanaf de halte is het maar een klein stukje naar SEA LIFE. Al snel herken ik de imposante gevel van het gebouw en kreeg ik het opgewonden gevoel van wanneer je op schoolreisje gaat. Bij binnenkomst werden wij vriendelijk ontvangen door het personeel achter de balie. Eenmaal binnen krijg je het idee alsof je een donkere grot in gaat.
De sfeer in het aquarium is door de verlichting wat mysterieus en mijn zoontje keek zijn ogen dan ook uit. Om mij heen kijkend zag ik veel mensen van onze leeftijd en concludeerde ik dat een bezoekje SEA LIFE echt een gezinsuitje is. Dit is voor de rolstoelgebruiker vaak wel gunstig omdat wij toch een beetje op kind hoogte zitten.
Binnen zagen we van allerlei soorten vissen en onderwaterdieren. Zelf vond ik de kwallen erg gaaf om te zien. Hoe gracieus ze hun, bijna doorzichtige, lichaam door het water verplaatsen: ik kan er uren naar kijken. Spreekwoordelijk dan hé, want met een kleintje van anderhalf is een urenlang bezoek geen doen. Mijn zoontje vond de onderwatertunnel erg mooi waarin de vissen en haaien boven je hoofd zwommen. Ik vond het zowel indrukwekkend als iets wat claustrofobisch. In een rolstoel ben je vaak al snel wat breder en piep je er wat minder makkelijk even tussendoor. Hierdoor waardeer ik des te meer de tip om buiten de “spits” om het aquarium te bezoeken.
Na wat te hebben gedronken gingen we eens een kijkje nemen bij de het buitengedeelte van SEA LIFE. Hier is het buitenverblijf van de pinguïns en otters. Dit vond ik echt even genieten. Het is buiten erg ruimtelijk en we waren precies op tijd om de diertjes gevoerd te zien worden. Wat mij betreft een goed begin van de dag.
Al dat rondlopen bij SEA LIFE heeft ons erg hongerig gemaakt, op dus naar onze volgende stop. In de verte duikt een mooi houten gebouw op direct aan het strand. Via een prachtige hellingbaan rol ik zo naar boven richting de entree. De muziek speelt zachtjes en binnen staat de haard aan. De mooie blauwe bank bij binnenkomst nodigt uit om je koude jas uit te trekken en lekker een warme chocolademelk met slagroom te bestellen. De ober komt naar ons toe en geeft aan waar plaats kunnen nemen. Het interieur doet chique aan en het gebruik van kleur, materialen en licht maken het toch heel warm en knus.
Tussen al dat lekkers was het lastig een keuze te maken waardoor ik besloot voor het 12-uurtje Deluxe te gaan, bestaande uit een ambachtelijke rundvleeskroket, soep van de dag en een broodje filet americain. Vriendlief koos voor de hamburger de Waterreus, geserveerd met friet. De heerlijke geur die uit de open keuken komt doet ons watertanden en wanneer de ober onze borden op tafel zet vallen we meteen aan. Nadat ik mijn buikje rond heb gegeten ga ik op zoek naar het toilet.
Ik rol langs de bar om aan het einde naar rechts te gaan en daar een keurig rolstoelvriendelijk toilet aan te treffen. Het fijne van deze toilet is dat er ook een verschoontafel aan de muur zit. Even later rij ik de route nog een keer om mijn zoontje te verschonen. Wanneer ik in mijn ééntje aan het rollen ben krijg ik regelmatig vriendelijke blikken van mensen maar nu met mijn zoontje op schoot is het alsof alle gasten eventjes naar ons glimlachen.
Hierna trekken we onze dikke jassen en sjaals weer aan om de koude wind te trotseren. Nu ik hier gegeten en gezeten heb snap ik wel dat de Waterreus is uitgeroepen tot beste strandtent van Zuid-Holland. Het vriendelijke personeel wenst ons bij de deur nog een fijne dag. En dat hebben we zeker gehad, een fijne dag.
Voor ons derde bezoek besluiten we om ons zoontje thuis te laten en romantisch met z’n tweeën erop uit te gaan. Op zaterdagmorgen. Wij hebben onze auto op een gehandicaptenparkeerplaats in de parkeergarage gezet op loopafstand van de bioscoop. Ik ben zelf eigenlijk nog nooit in deze bioscoop geweest. Van buiten ziet het gebouw er mooi uit. Bij binnenkomst ruikt het heerlijk naar die ouderwetse popcorngeur die ik onlosmakelijk associeer met een bioscoopbezoek.
Om ons heen zie ik de één na de andere Elza en Anna verschijnen; onze film begint ongeveer tegelijk met de film Frozen deel 2. Wanneer wij richting de balie in de shop gaan voel ik mij letterlijk als een kind in de snoepwinkel. Met heel veel zelfbeheersing weet ik mijzelf te beperken tot een zak M&M’s en een grote zoute popcorn. Oh ja en misschien heb ik stiekem een zakje snoep geschept. Ook begon mijn hart te kloppen van blijdschap toen ik het Starbucks logo zag verschijnen en heb ik naast mijn cola ook een grote cappuccino gekocht.
Met mijn schoot vol etenswaar duwt mijn vriend mij naar de balie waar we kunnen afrekenen en de kaartjes kunnen ophalen met ons reserveringsnummer. De bioscoopmedewerker vraagt mij voor de zekerheid nog of ik in mijn rolstoel blijf zitten of mij wil verplaatsen naar een bioscoopstoel.
In de zaal was er een grote ruimte vrij om met mijn rolstoel te gaan staan. Niet veel later gingen de lichten uit en begon de film. We hadden gekozen voor de film “Last Christmas” waar Emilia Clarke de jonge, losbandige en soms wat humeurige “Kate” speelt. Wanneer ik “wij” zeg bedoel ik natuurlijk “ik”. Het daar opvolgende anderhalf uur keken we samen hand in hand naar het beeldscherm. Even lekker genieten van wat tijd voor ons.
Met trots presenteren wij onze partners die samen met ons Nederland toegankelijker maken:
